Ράβδοι χρυσού κρυμμένες σε μυστικούς θόλους ύπο από την τράπεζα της Αγγλίας

Όσοι έχουν περπατήσει στην Threadneedle Street, περπατούν πάνω
από ένα κρυφό χρυσωρυχείο. Ύπο από αυτά τα 28, 000, 000 τετραγωνικά μέτρα, στην καρδιά της πρωτεύουσας της Μεγάλης Βρετανίας θα βρούμε ένας λαβύρινθος από τα θησαυροφυλάκια οκτώ Τραπεζών της Βρετανίας.

Οι πλάκες χρυσού είναι τοποθετημένοι επάνω σε μπλε ράφια τα οποία είναι αριθμημένα. Εκάστοτε μια από τις πλάκες ζυγίζει έγγιστα 12 κιλά και η αξία της ξεπερνά τις 350. 000 στερλίνες (445. 000 ευρώ).

Κάθε ράβδος είναι ελαφρώς ανόμοια από την άλλη, προδίνοντας τον τόπο όπου χυτεύτηκε: άλλες έχουν λειασμένες γωνίες και κάποιων οι πλευρές είναι ελαφρώς άγριες, μερικές είναι αρμονικές και κάποιες τόσο ακανόνιστες που θυμίζουν καρβέλια ψωμί.



"Ο χρυσός είναι η απόλυτη εναλλακτική απέναντι στην αμφιβολία" επισημαίνει στον Pádraig Belton από το BBC ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας G Cubed Metal, Jonathan Spall. Όπως εξηγεί, το 1/5 του χρυσού που έχουν τα κράτη της υφηλίου βρίσκεται στη αγγλική πρωτεύουσα, μια ποσότητα που είναι μεγαλύτερη τους 6. 256 τόνους και η τωρινή σημασία της εκτιμάται στα 248 δισ Δολάρια.

Απλώς το θησαυροφυλάκιο της Τράπεζας της Βρετανίας κατέχει 5. 134 τόνους, που πλην από τα επίσημα αποθέματα του Ηνωμένου Βασιλείου περιλαμβάνει και επίσης μεγαλύτερο κομμάτι του χρυσού που διακινείται στην ωνή του Λονδίνου. Κάτι που αντανακλά ασφαλώς τη επίπεδο δημοτικότητας των βρετανικων θησαυροφυλακίων παγκοσμίως.

Τα θησαυροφυλάκια της Τράπεζας κατασκευάσθηκαν στη δεκαετία του 30. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου τα αποθέματα της Αγγλίας σε χρυσό μεταφέρθηκαν με άκρα μυστικότητα στον Καναδά, ώστε σε περίπτωση κατάληψης του Νησιού να μην πέσουν στα χέρια των Ναζί, και ένα από αυτά μετατράπηκε σε εντευκτήριο και καντίνα για τους εργαζομένους της Τράπεζας. Πιό μετα, στη δεκαετία του 1940, ο υπόγειος θάλαμος χρησιμοποιήθηκε ως καταφύγιο.

Παρόλα αυτά από το 1945, τα θησαυροφυλάκια έχουν χρησιμοποιηθεί κατά κύριο λόγο για τη φύλαξη χρυσού. Μετά τον πολεμική σύγκρουση οι μπάρες χρυσού άρχισαν να καταφτάνουν στο Λονδίνο είτε μέσω θαλάσσης (από τα χυτήρια PAMP της Ελβετίας και Rand του Γιοχάνεσμπουργκ) είτε μέσω εμπορικών πτήσεων από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.


Ο χρυσός κινείται με αεροπλάνα επιβατών. "Στα αμπάρια των εμπορικών επιβατικών αεροπλάνων, μπορείτε πυκνά να βρείτε χρυσό, φρέσκα λουλούδια, και πτώματα", υποστηρίζει ο Ruth Crowell, διευθύνων σύμβουλος του Συνδέσμου Bullion Market του Λονδίνου.

Όπως ωστόσο σημειώνει η Ρουθ Crowell, ήταν πιο εύκολο να βρεθεί μέσο για τη μεταγωγή του χρυσού παρά ένα κατάλληλο κομμάτι για να φυλαχτεί. Και αυτό διατί το υπέδαφος του Λονδίνου είναι αργιλώδες, οπότε εάν οι ράβδοι ξεπεράσουν κάποιο ιδιαίτερο ύψος δύναται λόγω του υπερβολικού βάρους το θησαυροφυλάκιο να βυθιστεί.



Αυτό είναι μικρότερο πρόβλημα σε άλλες πόλεις. Στο Μανχάταν, το οποίο θα βρούμε στο φυσικό βράχο, η Ομοσπονδιακή Αποθεματική Τράπεζα δύναται να στοιβάξει τις ράβδους χρυσού από τη δάπεδο μέχρι την οροφή.

Αυτό έχει ως έκβαση στο άνω διάζωμα εκάστοτε θησαυροφυλακίου στο Λονδίνο, οι πλάκες χρυσού να τοποθετούνται σε ύψος τεσσάρων παλετών ενώ στο κάτω διάζωμα στοιβάζονται σε έξι. Αυτό πάει να πεί πως το Λονδίνο χρειάζεται περισσότερα θησαυροφυλάκια και βεβαίως διασπαρμένα σε μεγαλύτερη έκταση.

Έτσι, παρεκτός από τα υπόγεια του City υπάρχουν αρκετά ακόμη θησαυροφυλάκια κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου Μ25 που περιβάλει τη μείζον Λονδίνο, τα οποία ανήκουν σε δαχτυλίδι ανδρικό τράπεζες όπως η JP Morgan και η HSBC ενώ 3 ακόμη βρίσκονται γύρω από το αεροδρόμιο Heathrow.

Oι τοποθεσίες όλων αυτών των θησαυροφυλακίων είναι απολύτως μυστικές. Όταν το 2011 κάποιοι δημοσιογράφοι του CNBC επισκέφτηκαν το θησαυροφυλάκιο της JP Morgan υποχρεώθηκαν να παραδώσουν τα κινητά τους τηλέφωνα και έφτασαν στις εγκαταστάσεις του με αυτοκίνητα που τα τζάμια τους ήταν καλυμμένα.

Το ρεπορτάζ του BBC αναφέρεται ωσαύτως στον μέθοδο καθορισμού της τιμής του χρυσού χαρακτηρίζοντας του περίπλοκο και μυστικοπαθές. Λαμβάνει χώρα δύο φορές την ημέρα και στη διαδικασία συμμετέχουν 12 αντιπρόσωποι από το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ, τον Καναδά, το Γαλλία και την Κίνα. Η αξία καθορίζεται με γνώμονα το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης.


Από πέρσυ η διαδικασία αυτή γίνεται ηλεκτρονικά, με την ευθύνη της Intercontinental Exchange η οποία διαχειρίζεται και το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Όπως υπογραμμίζει ο Matthew Glenville, επιχειρησιακός πρόεδρος της εταιρίας Intercontinental Exchange Benchmark Administration, οι συναλλαγές χρυσού σε ημερήσια βάση ξεπερνούν συνήθως τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ.

Όταν η παγκόσμια οικονομία πηγαίνει καλά ο χρυσός δεν έχει τεράστια ζήτηση. Όταν ωστόσο το κλίμα γίνεται αβέβαιο και ολισθηρό τότε ο χρυσός είναι το ασφαλέστερο καταφύγιο τόσο για τους ιδιώτες ή τις επιχειρήσεις όσο και για τα κράτη. Και τότε η τιμή του ανεβαίνει σε δυσθεώρητα ύψη.

Σήμερα τα κράτη της υφηλίου, οι τράπεζες και τα επενδυτικά founds κατέχουν το 32% του χρυσού που είναι διαθέσιμος στον πλανήτη. Ένα 12% ακόμη χρησιμοποιείται στη βιομηχανία (π. χ. σε ηλεκτρονικά κυκλώματα) και το υπόλοιπο (55% περίπου) διοχετεύεται στην αργυροχρυσοχοΐα.

Οι πιο δυναμικές αγορές είναι η Κίνα και η Ινδία που 15 χρόνια πριν ζητούσαν μόλις το 10% της παγκόσμιας προσφοράς. Αυτές τις μέρες τη ποσοστό αυτό και για τις δύο μαζί έχει ξεπεράσει το 90%.